Νώε - Noah

ΗΠΑ, 2014
Σενάριο:  Darren Aronofsky - Ari Handel
Με τους: Russell Crowe, Jennifer Connelly, Ray Winstone, Anthony Hopkins, Emma Watson, Logan Lerman, Douglas Booth, Nick Nolte, Mark Margolis, Kevin Durand, Leo McHugh Carroll, Marton Csokas
Μουσική: Clint Mansell
Φωτογραφία: Matthew Libatique

Ο κατά Αρονόφσκι Κατακλυσμός. Ακολουθώντας πιστά τους λίγους στίχους της Αγίας Γραφής περί Νώε και Κατακλυσμού, ο πολύς Ντάρεν (Μαύρος κύκνος) Αρονόφσκι έχει δημιουργήσει μια ταινία που αγγίζει εκτός από το είδος των βιβλικών ταινιών και το είδος αυτό που τελευταία αποκαλείται «Μετα-αποκαλυπτικό». Ταινία-καταστροφής θα έλεγα αντάξια εκείνων του είδους «μετά την τελευταία ημέρα» κλπ. Με μια διαφορά που αποτελεί και το στοιχείο «υπέρ»: ότι οι ήρωές της δεν είναι χάρτινοι, αλλά βαθιά ανθρώπινοι με αδυναμίες, προτερήματα και ελαττώματα, που μπαίνουν σε διλήμματα και δυσκολεύονται να πάρουν αποφάσεις. Πρώτος και καλύτερος από αυτούς είναι φυσικά ο πρωταγωνιστής Νώε, ο οποίος εδώ παρουσιάζεται όχι μόνον εξαιρετικά ανθρώπινος, αλλά δείχνει να έχει καταλάβει και στραβά την εντολή του Παντοδύναμου για τον αφανισμό του ανθρωπίνου γένους. Καταλήγει έτσι, βασιλικότερος του βασιλέως και προσπαθεί να αποδώσει δικαιοσύνη λανθασμένα. Αλλά δεν θα προχωρήσω, διότι υπάρχουν ανατροπές στην υπόθεση, που θα αιφνιδιάσουν τόσο τους θρησκευόμενους, όσο και εκείνους που δεν πιστεύουν.
Η ταινία είναι υπερπαραγωγή. Η σκηνοθεσία του Αρονόφσκι καθηλωτική σε ρυθμό και σε έμπνευση διεισδύει στους χαρακτήρες, χωρίς να αρνείται το θέαμα.
Στο ανατρεπτικό σενάριο προαναφέρθηκα, ενώ οι ερμηνείες του Ράσελ Κρόου κυρίως (ως Νώε), της Τζένιφερ Κόνελι (ως συζύγου του) και του Σερ Άντονι Χόπκινς (Μαθουσάλα) είναι εξαιρετικές. Ο Ράσελ Κρόου έχει ξεφύγει από τον κλασικό τύπο που γνωρίσαμε στις «Τύπου χλαμύδα» παραγωγές (με τον Τζον Χιούστον και τον Γιον Βόιτ) και δίνει στο Νώε μια άλλη διάσταση ενός τραγικού –ίσως και σαιξπηρικού-  ήρωα, ενώ ο Χόπκινς αποτελεί με μεγάλη σοβαρότητα (όσο και αν φαίνεται οξύμωρο) το χιουμοριστικό διάλειμμα, σε όλη αυτή τη ζοφερή ατμόσφαιρα που τους περιβάλλει (και θυμίζει Άρχοντα των Δαχτυλιδιών). Τραγική φιγούρα η Τζένιφερ Κόνελι ειδικά όταν έρχεται αντιμέτωπη με το Νώε στο αυτοκαταστροφικό του παραλήρημα
Η φωτογραφία της ταινίας είναι επιβλητική (βοηθάει σ’ αυτό η Ισλανδία, όπως πάντα, με τα παρθένα τοπία της) και η μουσική του Κλιντ Μάνσελ (και της Πάτι Σμιθ στο τέλος) είναι υποβλητική.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Χλαμύδα - β' έκδοση